Yaz Kısaları 2 / AKŞAMÜSTÜ RÜYASI

Gün batarken sahilde, çıplak ayaklarımla kumlara basıyorum. Ilık bir meltem güneşin pembeleştirdiği tenimi okşayıp geçiyor tıpkı bir annenin çocuğunu sevişi gibi incitmeden ve içten. Toplanmış şemsiyeler kenarda. Bir bir ayrılıyor insanlar nemli mayoları, tuzlu tenleriyle. Yeni kesilmiş karpuz dolapta soğumaya bırakılırken verandalar yıkanıyor. Akşamüstü denizini seven kadın sakince bırakıyor kendini suya, tüm sıkıntılarını bırakmışken plaj çantasında. Serin kumlara uzanıyorum usulca. Kum taneleri şımarık, kıvrak... Arkadaşların seslerini işitiyorum. Gülüşmeler heyecanlı. Mutluluk dolmuş yanaklarım, yanıyor. 

Kırmızı top gökyüzünde, döne döne bu dünya tekrar ve tekrar...

DÖNÜŞ: Yaz Kısaları 1 / GÜNEŞLE GELEN

Denizden yeni çıkmış ıslak, tuzlu omzuna bıraktığım öpücükte saklamışım söylemek istediklerimi. Dudağımın kenarında hazır bekleyen heyecan, bana her arkanı döndüğünde oracıkta kala kalmış. Sonra tekrar bakmışsın bana. 
Salıvermişim heyecanımı dudağımın ince çizgilerinin arasından. 
Güneşle gelen gülüşlerimiz, sevişmelerimiz doyumsuz. 
Çıplak, terli vücutlarımızla bir olmuş meydan okumuşuz korkularımıza, 
hayal kırıklıklarımıza, en çok kendimize. 
Hep, en çok... 
En çıplak halimiz, en cesur halimizmiş meğer.